ജീവിതം എവിടെ നിന്നും എങ്ങോട്ടാണ് നമ്മെ നയിക്കുന്നത് എന്നോ ....
മരണം എപ്പോഴാണ് നമ്മളെ കീഴടക്കാന്‍ എത്തുന്നതെന്നതെന്നോ നിര്‍വചിക്കാന്‍ ആവില്ല . അക്ഷരതെറ്റുകള്‍ തിരുത്താന്‍ കാലത്തിനു കഴിഞ്ഞു എന്നും വരില്ല. എങ്കിലും ജീവിതം അത് - ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കാതെ വയ്യല്ലോ ...........
തിര്സ്കാരത്തില്‍ മരണത്തിന്റെ ചുംബനം ഉണ്ടെന്ന്‍
വികാരം ആളുന്ന അഗ്നിക്ക് മുന്നില്‍ പടരുന്ന എണ്ണ പോലാണെന്ന് .............
പ്രണയത്തിന്റെ കടന്നല്‍ കുത്തേറ്റ ആര്‍ക്കും മനസിലാവും ..
എങ്കിലും കൊതിച്ചു പോവുന്നു ഓരോ തവണയും
വീണ്ടും വീണ്ടും ആ നോവറിയാന്‍ .....
വേരുകള്‍ ഉറപ്പിക്കാനുള്ള പ്രയാണത്തിനിടയില്‍ നാം മനപൂര്‍വം മറക്കുന്ന
ഒരു വേദന .... മായ്ച്ചിട്ടും മായാത്ത ചിത്രം പോലെ
എണ്ണ വറ്റിയ തിരിനാളത്തിന് മുന്നിലെ അര്‍ത്ഥ ശൂന്യ മായ
കാത്തിരിപ്പ് പോലെ ...
ഇതിനെയാണോ ജീവിതമെന്ന
പേരിട്ടു വിളിക്കുന്നത്‌ .....
1 comment:
'the sting of the wasp called love' is a good usage. i remember reading a poem where the sweet-nothings of love are described as 'cheru mullukal', little thorns. Kamala Suraiyah was all for love, at times even in the wake of realisation that it would lead to naught.
A friend of mine, well married though, once painfully confessed to not being in love when he was in college. Malayalam poet Sugathakumari, in her poem 'Radha Evidey' says:
ആവര്‍ത്തനത്താല്‍ വിരസമാവാതതായ് പ്രേമമോന്നല്ലതേ എന്ത് പാരില്‍?
this is the only thing you don't feel bored repeating, like love-making.
Hari
Post a Comment